Produkty w tej gazetce
32 KULTOWE DANIA WARMII I MAZUR W 1385 roku, kiedy Polskę i Litwę połączyła unia w Krewie, a niedługo później Władysław Jagiełło wstąpił na tron, w środku mazurskiej puszczy, niedaleko miejsca, gdzie dziś leży Ełk, znajdował się (dość umowny, jak to w średniowieczu) trójstyk granic: Królestwa Polskiego na południu, Wielkiego Księstwa Litewskiego na wschodzie i państwa krzyżackiego na zacho- dzie. Miejsce to okazało się symboliczne — przez kolejne stulecia historia, kultura i tradycja Warmii i Mazur, a wraz z nimi także kuchnia tego regionu, kształtowane były przede wszystkim przez Polaków, Litwinów i Niemców. Jak na dłoni widać to i dziś w warmińsko-mazurskim tyglu kulinarnym. Polska tradycja to wspaniałe wędliny (jak dylewska szynka dojrzewająca), popularność ziół i leśnych przysmaków: grzybów i owoców (malin, jagód, żurawiny), oraz bogactwo potraw z ryb: szczupaka, siei, lina i wielu innych. Z kuchni litewskiej na trwałe w kulinaria regionu wpisały się cepeliny, schab Wereszczaki i chłodnik na botwince. Z kuchni niemieckiej przyszło chociażby Bauernfriihstiick (pożywne chłopskie śniadanie z ziemnia- kami, słoniną, boczkiem), obfitość dań mącznych oraz słodko-kwaśne, mocno przyprawione smaki. Była też junkierska tradycja kuchni mięsnej opartej na wieprzowinie i dziczyźnie oraz lokalne przysmaki, jak sauerklopsy i marcepan z Królewca. Są też dania łączące różne tradycje, jak zupa karmuszka. Ale to nie wszystko. W kuchni Warmii i Mazur można znaleźć dawne ślady francuskie (Ślimaki na dworze biskupów warmińskich) i całkiem nowe, związane z powojennymi repa- triacjami z Kresów, jak choćby pierogi dzyndzałki albo pomoćka — śmietanowo-serowa masa serwowana czasem z lokalnymi plackami ziemniaczanymi, zwanymi plińcami. Układanka smaków i zapachów kuchni Warmii i Mazur najlepsza jest na miejscu — bez dwóch zdań to właśnie nad jeziorami najpełniej można poczuć ich wyjątkowość.
| Nazwa | Szczególy |
|---|
